همیشه باید حواسم به آن باشد تا خدای‌نکرده خراب نشود و دلم را به درد نیاورد؛ از نظر من باید همیشه تمیز باشد و برق بزند. ذره‌ای خاک، پشیزی سیاهی و کثیفی، کوچک‌ترین رنگ‌پریدگی و… هرگز برایم قابل‌قبول نیست. هیچ‌گاه نباید سروصدای ناجوری از آن بلند شود؛ باید نرم و متین و سربه‌راه همچو ساعت سوئیسی، به کارش ادامه دهد!
خلاصه بگویم که ماشین بازی عالمی دارد و زبانی که تنها خود ماشین بازها آن را درک می‌کنند و بس. اصطلاحات زیادی میان ماشین بازها ردوبدل می‌شود که بسیاری مردم عادی از درک آنها عاجز هستند. ازاین‌رو ما در مقاله پیش رو قصد داریم تا برخی از اصطلاحات رایج میان این افراد را برای شما مخاطبان گرامی شرح دهیم تا اطلاعاتتان نسبت به دنیای جورواجور و رنگارنگ ماشین بازی فزونی یابد؛ لطفا در ادامه با شیپور همراه باشید.
۱) ماشین کف‌خواب:
هر چه ارتفاع اتاق خودرو نسبت به سطح زمین بیشتر باشد، تعادل و پایداری آن کاهش‌یافته و قدرت مانوردهی اتومبیل در سرعت‌های بالاتر به نسبت تقلیل می‌یابد. درگذشته ماشین بازها معمولا با کوتاه کردن طول فنرها، کمک‌فنرها و دست‌کاری برخی نواحی سیستم تعلیق، ارتفاع خودرو را به‌طور دائم و غیرقابل تنظیم، کاهش می‌دادند تا ضمن ارتقای پایداری خودرو، پرستیژ خاصی را برای خود و ماشین‌شان رقم بزنند؛ اما خودروهای کم ارتفاع یا به‌اصطلاح کف‌خواب با مشکل برخورد کف ماشین به زمین و آسیب رسیدن به آن مواجه بودند. عبور از سرعت‌گیرها نیز خود به یک چالش نفس‌گیر تبدیل شده بود.
امروزه تقریبا دیگر خبری از این مشکلات نیست و ماشین بازها به‌واسطه بهره‌گیری از سیستم تعلیق پنوماتیک یا بادی به راحتی می‌توانند با فشردن یک دکمه و یا از طریق نرم‌افزار تلفن همراه، ارتفاع خودرو را در یک بازه معین کم یا زیاد کنند؛ بدین ترتیب راننده قادر است برحسب شرایط ارتفاع اتومبیل را تنظیم کرده و از مزایای آن لذت ببرد. در سیستم‌های تعلیق بادی بالون‌های بسیار مقاوم هوا جای فنرها را گرفته و به وسیله یک کمپرسور پر یا خالی می‌شوند؛ بنابراین ارتفاع بدنه خودرو نسبت به سطح زمین قابل‌تغییر خواهد بود.
۲) سقف شیشه‌ای پانورامیک:
از دوران گذشته وجود سانروف در خودرو یکی از آپشن‌های پرطرفدار به حساب آمده و افراد بسیاری حاضر هستند بابت برخورداری از این امکان پول بیشتری برای خرید خودرو بپردازند. سانروف بخش نسبتا کوچک و مجزایی از سقف خودرو محسوب می‌شود که قابلیت باز و بسته شدن داشته و نور و هوا را از سمت بالا به داخل خودرو هدایت می‌کند.
اندازه سانروف‌ها نهایتا بیش از یک‌سوم سقف خودرو نخواهد بود. حال فرض کنید اگر بخش عمده یا تقریبا تمام سقف به جای فلز با نوعی شیشه ضخیم پوشیده شود و سرنشینان بتوانند آسمان بالای سر خود را در طول سفر به طور کامل مشاهده کنند، چقدر بر میزان لذت سواری با اتومبیل افزوده خواهد شد. امروزه سقف‌های شیشه‌ای پانورامیک به یکی از تجهیزات رفاهی پرطرفدار در میان مشتریان تبدیل شده‌اند و خودروهای دارای این امکان از قیمت بالاتری برخوردار هستند. سقف‌های شیشه‌ای پانورامیک به صورت دوتکه یا یکپارچه، بازشونده و یا ثابت، به بازار ارائه شده‌اند.
اخیرا شرکت ایران خودرو نیز اقدام به معرفی پژو ۲۰۷ با سقف شیشه‌ای کرده است که با نشستن درون کابین آن متوجه تفاوت فضای داخلی این مدل با نسخه‌های معمولی خواهید شد. درون این خودرو دو درب کشویی پلاستیکی بر روی سقف وجود دارد که در صورت تمایل سرنشینان قابل بسته شدن هستند تا به‌طور کامل مانع ورود نور از طریق سقف شیشه‌ای به داخل اتاق شوند.
۳) فرمان دی کات:
احتمالا عادت کرده‌اید غربیلک فرمان تماما گرد و دایره‌ای را در اتومبیلهای مختلف مشاهده کنید و به دست بگیرید، اما این نوع غربیلک فرمان به نسبت کسل‌کننده و عاری از هیجان به‌نظر می‌رسد. از همین رو طراحان دست‌به‌کار شده و قسمت پایین غربیلک فرمان را از حالت کمانی خارج کرده، آن را به صورت یک خط صاف درآورده و شکلی شبیه به حرف D برای آن پدید آورده‌اند. به این نوع غربیلک فرمان «کف تخت» یا در اصطلاح ماشین بازها دی-کات گفته می‌شود.
۴) ماشین ۵ کلید:
برای ماشین بازها کمی دشوار است که حین صحبت از آپشن‌های یک خودرو شروع به نام بردن تک‌تک امکانات رفاهی آن بکنند؛ درنتیجه سراغ راهی ساده‌تر رفته و به‌جای اشاره به همه آپشن‌های خودرو، به تعداد کلیدهای (دکمه‌های) این آپشن‌ها که معمولا در قسمت سمت چپ غربیلک فرمان یا بر روی داشبورد تعبیه می‌شوند، اشاره می‌کنند.
سه کلید، پنج کلید و هفت کلید، نشانگر وجود تعداد آپشن‌های ایمنی- رفاهی در خودرو مورد نظر خواهد بود. معمولا این دکمه‌ها شامل سیستم‌های کنترل کشش و پایداری، رادارهای نقاط کور، دوربین ۳۶۰ درجه، درب صندوق عقب برقی، نوربالا اتوماتیک، پیشگیری از تصادف، گرمکن فرمان، قفل دیفرانسیل و غیره هستند.
۵) ریمپ:
ریمپ بهینه‌سازی و بازنویسی پارامترهای نرم‌افزار (مپ) ECU یا همان واحد کنترل الکترونیک موتور است و برحسب شرایط و نوع عملیات می‌تواند موجب بهبود کارایی پیشرانه، افزایش توان، کاهش ناک، کاهش مصرف سوخت، افزایش شتاب و… شود. این کار به‌وسیله دستگاه‌های کامپیوتری و به‌واسطه پورت OBDII (پورت دیاگ) خودرو صورت می‌پذیرد.
۶) چهارچرخ محرک:
اکثر خودروهای شهری حاضر در کشور ما نیروی پیشرانه را به‌واسطه گیربکس و دیفرانسیل یکپارچه آن به سمت چرخ‌های جلو ارسال می‌کنند. حال اگر نیروی پیشرانه هم‌زمان از طریق میل‌گاردان به‌سوی یک دیفرانسیل جداگانه و چرخ‌های عقب نیز روانه شود، بدین ترتیب چرخ‌های پشت‌هم قادر به دریافت نیروی موتور بوده و بدین‌سان تمامی چرخ‌های خودرو توان پیشرانه را به‌صورت مستقیم دریافت کرده و به حالت محرک درمی‌آیند.
درنتیجه اتومبیل قادر به عبور راحت‌تر از مسیرهای صعب‌العبور و لغزنده آفرود خواهد بود. لازم به تذکر است که علی‌رغم تشابه فراوان، سیستم چهارچرخ محرک دارای تفاوت‌هایی با سامانه تمام چرخ محرک است و نباید این دو را با یکدیگر اشتباه گرفت.
اصطلاحات رایج میان خودرو دوستان یا همان زبان ماشین بازها تنها به این چند کلمه ختم نمی‌شود، به همین منظور برای اطلاع از سایر کلمات متداول میان ماشین بازها می‌توانید قسمت دوم مقاله «آموزش زبان ماشین بازها» مراجعه کنید. امیدوارم از مطالعه این متن لذت برده باشید؛ لطفا نظرات خود را با ما و دیگر مخاطبین وبلاگ شیپور به اشتراک بگذارید.
منبع :